Hoe hoog is de afzonderlijke heffing en is deze fiscaal aftrekbaar ?

10%, het betreft een apart te betalen heffing/belasting naast de gewone vennootschapsbelasting.  Er is dus een extra cash outflow.  Op fiscaal vlak is de heffing een niet fiscaal aftrekbare kost.

Langs waar wordt deze belasting mee afgerekend ?

Zal vervat zijn in het aanslagbiljet in de vennootschapsbelasting.

Wie kan er beslissen om een liquidatiereserve aan te leggen ?

De algemene vergadering beslist over de verdeling van het resultaat – waaronder oa een aanleg van een liquidatiereserve – op voorstel van het bestuursorgaan.

Moeten er vormvoorwaarden worden nageleefd om de regeling toe te passen?

Bij de aangifte in de vennootschapsbelasting moet een formulier worden gevoegd. Tot op heden dient dit nog bekend gemaakt te worden.

Waarom zou er geopteerd worden om de liquidatereserve aan te leggen en de bijhorende afzonderlijke heffing/aanslag te betalen ?

Enerzijds om later niet de 25% te moeten betalen: dit deel zal dus in principe – behoudens latere wetswijzigingen – bij een liquidatie belastingvrij bij de aandeelhouder toekomen.

Anderzijds om een mogelijkheid te hebben om de aangelegde liquidatiereserves fiscaal gunstig vervroegd (dus voor een eigenlijke liquidatie) aan de aandeelhouder uit te keren. 

Zijn er op een vervroegde uitkering van die liquidatiereserves extra belastingen verschuldigd ?

Ja.

Het tarief van de roerende voorheffing over het vervoegd dividend is afhankelijk van de termijn verlopen tussen de aanleg van de liquidatiereserve (einde boekjaar van aanleg) en het ogenblik waarop het dividend uitgekeerd wordt.  Als de desbetreffende periode korter is dan 5 jaar, zal het tarief van de roerende voorheffing 15 % bedragen.  Eens de termijn van vijf jaar verstreken is, bedraagt het tarief van de roerende voorheffing 5 %.

Cijfervoorbeeld:

Hoger vermeld voorbeeld toont aan dat je vertrekkend van een winst voor belasting van 100,00 EUR in de vennootschap privé ongeveer 57,00 à 65,00 EUR netto kan overhouden (dus na vennootschapsbelasting, afzonderlijke heffing en bijkomende RV van 5% na 5 jaar geduld/wachttijd).  De facto kan zo de roerende voorheffing herleid worden tot 13,64% ipv 25% of 15%[1].  Dergelijk rendement is veel beter dan deze van een klassiek dividend en zeker veel beter dan een uitkering als loon bedrijfsleider (waarop marginale personenbelasting, gemeentebelasting en sociale bijdragen verschuldigd zijn waardoor er van 100,00 EUR marginaal vaak slechts 35,00 à 40,00 EUR wordt overgehouden).

Gaan de voordelen van deze nieuwe regeling verloren bij de overdracht van de aandelen of deelbewijzen?

Neen. Het voordeel van de verlaagde tarieven van de roerende voorheffing is niet gekoppeld aan de eigendom van de aandelen, enkel aan de naleving van de betaling van de vervroegde heffing en aan de onaantastbaarheidsvoorwaarde. Dit dus in tegenstelling tot de 15% VVPR (verlaagde voorheffing / précompte réduite) regeling bij nieuw uitgegeven aandelen vanaf 01/07/2013.

Kan deze maatregel worden gecombineerd met de fiscale gunstmaatregelen die voortvloeien uit de programmawet van 28 juni 2013 (verlaagd tarief van de roerende voorheffing bij toepassing van de overgangsmaatregel of in geval van inbreng in geld).

Ja, de twee maatregelen kunnen perfect worden gecombineerd.

Andere aandachtspunten:

De vervroegde uitkering van een liquidatiereserve als dividend kan tot gevolg hebben dat het voordeel van het eventueel recht op het verlaagd tarief van de vennootschapsbelasting wordt verloren.  De wettekst zegt hier niets expliciet over, dus we kunnen er van uit gaan dat de klassieke regels van toepassing zijn.  Een aangepast dividendbeleid is dus op zijn plaats: om de x aantal jaar een groter dividend en de jaren er tussen een dividend dat de grens van 13% van het gestort kapitaal (één van de voorwaarden voor het verlaagd tarief) respecteert.

Indien u meent dat u uw vennootschap nooit zal ontbinden en dat de aandelen van uw vennootschap met grote waarschijnlijkheid aan een andere vennootschap (let op: dit geldt niet voor verkoop van de aandelen aan een natuurlijk persoon) zullen verkocht worden, is het aanleggen van een liquidatiereserve en het betalen van de bijhorende aanslag een verloren kost.  Dividenden tussen vennootschappen zijn immers vrijgesteld van de betaling van roerende voorheffing.

Indien u meent dat er bij een liquidatie van een vennootschap zeker geen extra’s zullen worden uitgekeerd naast het werkelijk gestort kapitaal (bv. door overgedragen boekhoudkundige verliezen), dan heeft het ook geen – of slechts zeer beperkt – zin om een liquidatiereserve aan te leggen.

Het aanleggen van een liquidatiereserve heeft een beperkte negatieve invloed op de toekomstige notionele intrestaftrek (iets minder potentieel eigen vermogen).

Het aanleggen van een liquidatiereserve sluit de toepassing van de anti misbruikbepaling van art. 344 §1 WIB’92 niet uit.  Het aanleggen van de liquidatiereserve en het betalen van de afzonderlijke 10% heffing onmiddellijk gevolgd door een liquidatie van de vennootschap zou mogelijks kunnen aanzien worden als een fiscaal misbruik (anti misbruikbepaling).

Conclusie:

De 10% heffing is onmiddellijk te betalen.  Het is elk jaar opnieuw een “now or never” keuze voor de in dat jaar opgebouwde reserves en niemand weet wat de toekomst brengen zal. Toch kan het voor vele vennootschappen interessant zijn om deze opportuniteit te benutten.

[1] Bepaalde vennootschappen kunnen onder welbepaalde voorwaarden op basis van een andere maar minder uitgebreide maatregel ook genieten van 15% roerende voorheffing op uitgekeerde dividenden.